ETAPY ROZEZNANIA POWOŁANIA
W procesie rozeznawania powołania można wyróżnić cztery etapy, które stają się doświadczeniem osoby powoływanej.
I. ZBIERANIE I UŚWIADAMIANIE SOBIE INFORMACJI O SWOIM POWOŁANIU.
Osoba, która pragnie realizować powołanie przygląda się dotychczasowej drodze swego życia, by odszukać w niej elementy działania Boga, które świadczyłyby o Jego wezwaniu. To rozmyślanie winno być poddane modlitwie, zdaniu się na Ducha Świętego. To etap wchodzenia „w samego siebie”, odkrywania prawdy o sobie, uznawania swego grzechu, własnej niegodności, jak również uświadamiania tożsamości Dziecka Bożego, zobaczenia Jego darów i działania we własnej historii życia. Rozeznawanie powołania należy zatem rozpocząć od uporządkowania własnego życia według nauki Chrystusa, z uwzględnieniem osobistych możliwości, aktualnych problemów. Powinien w tym towarzyszyć spowiednik, kierownik duchowy.
II. ANALIZA ZEBRANYCH DANYCH, WYCIĄGNIĘCIE WNIOSKÓW.
Jest to w dalszym ciągu czas pracy duchowej, czas rozmyślania, medytacji, modlitwy. Dobrze jest kiedy rozeznający podejmuje współpracę z kierownikiem duchowym. Wraz z kierownikiem powoływany może podjąć cykl rozmyślań nad swoim powołaniem w świetle Ewangelii i tradycji życia duchowego. Człowiek pyta sam siebie i pyta Boga jakie są racje, by odpowiedzieć na powołanie „tak” i jakie są racje, by odpowiedzieć „nie”. W czasie modlitwy człowiek przedstawia Bogu owe racje, a zarazem otwiera się na przyjęcie nowych. Modlitwa i otwarcie się na działanie Ducha Świętego jest przejawem szukania i znalezienia woli Bożej.
III. WYBÓR WSTĘPNYCH ROZWIĄZAŃ.
Etap wstępnych decyzji, który zakłada możliwość popełnienia błędu. Następuje ocena wartości, która uznaje dobro wyboru, bądź prowadzi do zdemaskowania pozornego dobra. Na tym etapie bardzo potrzebna jest wewnętrzna wolność wobec podejmowanej decyzji. Warto, by także na tym etapie osoba rozeznająca zasięgnęła opinii osoby odpowiedzialnej za powołania, stałego spowiednika bądź kierownika duchowego.
IV.PODJĘCIE OSTATECZNEJ DECYZJI POWOŁANIOWEJ.
Tym wyborem może być albo pójście drogą rad ewangelicznych albo zrezygnowanie z myśli o niej i podjęcie dalszego trudu poszukiwania własnego powołania życiowego. Człowiek rozeznający powinien mieć odwagę podjęcia decyzji, która staje się swoistym ryzykiem. Decyzji, która go kosztuje, która domaga się przepracowania swojego dotychczasowego stylu życia. Każde powołanie jest wyjątkowe, stąd też są różne drogi jego odczytywania.
V. PEWNOŚĆ DECYZJI !
Pewność decyzji oznacza zaufanie Bogu i sobie. Jest to jednocześnie pewnego rodzaju ryzyko, które człowiek w sposób wolny podejmuje. Wybór drogi życiowej jest wyborem dynamicznym, wyborem, który jest ciągle uaktualniany. Wraz z elementem zaufania Bogu występować powinien element wierności podjętemu wyborowi.
VI. ŁASKA POWOŁANIA !
Powołanie jest zawsze łaską, aby ją zatem odczytać trzeba wejść w „logikę” tejże łaski.
Oznacza to, że trzeba wejść w przestrzeń wiary, otworzyć się na Bożą miłość. Modlitwa jest przestrzenią spotkania z Chrystusem, Dawcą powołania. Jest niezbędna, aby człowiek był prawdziwie otwarty na Ducha Świętego. Chodzi o stanięcie w prawdzie przed Bogiem oraz postawienie sobie i odpowiedzenie z otwartością i szczerością serca na pytania dotyczące: przeszłości – „co się zdarzyło?”, teraźniejszości – „jak jest?”, oraz pytania, które wybiega w przyszłość – „co dalej?”. Spotkanie z Bogiem i z Jego Słowem zawartym w Biblii jest konieczne do odkrycia własnego życiowego powołania, a w przyszłości do wierności pierwszej decyzji.