Jesteśmy siostrami zakonnymi, które ślubują czystość, ubóstwo i posłuszeństwo bez pokazywania na zewnątrz przez strój swojej zakonności. Żyjemy w ukryciu nie pokazując kim jesteśmy, aby poprzez dążenie do świętości, świadectwo życia, czynu i słowa pokazać ludziom jak bardzo Bóg ich umiłował. Mamy ukochać całym sercem Boga jak Maryja i św. Franciszek z Asyżu oraz wskazać na Jego Miłość aż do granic Krzyża tym, którzy jej nie doświadczają.
Naszą misją określoną przez założyciela jest: „rozniecać w sercach dzieci i młodzieży ogień miłości Bożej i przeciwdziałać obojętności religijnej „Mamy to czynić poprzez nauczanie i wychowanie dzieci i młodzieży, pochylenie się nad sierotami i troskę duchową o nauczycieli.
JESTEŚMY FRANCISZKANKAMI
„Córki Serca Maryi żyją duchem św. Franciszka. Za jego przykładem Ewangelię przyjmują jako najwyższą regułę życia. Naśladują Chrystusa Boga-Człowieka ubogiego, pokornego, posłusznego i ukrzyżowanego.” (Konstytucje Zgromadzenia)
Żyjemy według III Reguły św. Franciszka z Asyżu.W Regule św. Franciszek wskazuje nam konkretny sposób życia. Mamy:
- żyć świętą Ewangelią
- rozważać Ją
- zachowywać Słowa Pana naszego Jezusa Chrystusa
- oraz trwać w prawdziwej wierze i pokucie
Św. Franciszek był nazywany serafickim, bo był jak serafin(anioł) rozpalony Bożą miłością. Założyciel nadał nam tego ducha serafickiego, abyśmy na Jego wzór były rozpalone Bożą miłością. Rozpalić się Bożą Miłością to przylgnąć do Jedynej Miłości- Boga samego objawionej w Jezusie Chrystusie. To przylgnąć do Ukrzyżowanego i zapragnąć być podobnym do Niego. To pozwolić w swym sercu umrzeć staremu człowiekowi, ukrzyżować swoje słabości i stać się człowiekiem z Ducha.
JESTEŚMY CÓRKAMI SERCA MARYI
Honorat już w nazwie Córki Najczystszego Serca Najświętszej Maryi Panny i godle ukazał nam naszą tożsamość i zadanie- Być Córką Jej Najczystszego Serca.
Siostry są szczególną własnością Jej Serca „osobliwym sposobem w Jej Sercu są zamknięte” Być własnością i przebywać w Jej Sercu to ogromny przywilej.
Być Córką Serca Maryi to odznaczać się podobieństwem, dziecięcą miłością i szczególną relacją ducha z Matką. Warunkiem duchowego „synostwa” jest bezustanna praca nad odbiciem cnót tego Serca i zjednoczenie z Jej Sercem.
Sercanka ma stawać się podobną do Serca Matki w Miłości Boga i człowieka. Ma starać się o piękno i podobieństwo do Serca Maryi.
„(…)w Jej Sercu przeczystym zamknijcie się, jakoby w szkole świętości, w Jej Serce się wpatrujcie, jako w najpiękniejszy wzór cnoty wszelkiej, w Jej Sercu czytajcie naukę prawdziwej mądrości Chrystusa, a tak dojdziecie łatwo i prędko do zjednoczenia najściślejszego, z Boskim Sercem Jezusa.”(O. Honorat)
Zjednoczenie z Sercem Matki jest zjednoczeniem z Sercem Jezusa. Jest otwarciem się na miłość płynącą z przebitego boku Chrystusa. To z Serca Chrystusa popłynęła miłość. Tą samą miłością Chrystusa było przepełnione Serce Maryi. W tym Sercu każdy mógł zanurzyć się w Jego miłości. Maryja stała się tym kim my stajemy się w Chrystusie. Jej Serce stało się wzorem nowego człowieka, który rodzi się w śmierci Jezusa Chrystusa. To wielkie zadanie dla Sercanki aby stawać się człowiekiem z Ducha św. ,by tak jak Ona pozwolić napełnić się Duchem Chrystusa.
„Owocem zaś Ducha jest miłość….” Ga 5, 22
JESTEŚMY SIOSTRAMI UKRYTYMI
Być siostrą bezhabitową to szczególne wezwanie- by nie mając znaku(habitu)- być znakiem Bożej Miłości. Jest to możliwe tylko dzięki głębokiej relacji z Bogiem na modlitwie, adoracji i Słuchaniu Słowa Bożego. Być zakonnicą bez habitu znaczy być siostrą, która ma klauzurę w sercu, która choć jest pośród ludzi, to jednak w sercu ciągle jest z Bogiem.
Honorat pisał:
„Klasztorem ich niech będzie -Najświętsze Serce Jezusa,
celą – skupienie i cisza wewnętrzna,
kratami chroniącymi od świata- umartwienie i duch ofiary,
ozdobą cnoty zakonne, całym bogactwem – Bóg sam”
Charyzmat ukrycia jest szczególnym naśladowaniem Ukrytego Boga w Jezusie Chrystusie już od momentu Wcielenia, poprzeć całe życie w Nazarecie, aż do ukrycia w Najświętszym Sakramencie. Jest naśladowaniem Maryi i Józefa w ich prostym , zwyczajnym życiu.
W przypadku Sercanki jest zaproszeniem do ukrycia się w Sercu Maryi tak jak zachęcał nasz Założyciel:
„CÓRKI SERCA MARYI pamiętać powinny, że całe ich życie w Tym Sercu ma być ukryte, zamieszkując Ten Święty Przybytek wiedzieć mają, iż przestawać im ciągle potrzeba z Bogiem, bo nic tam innego nie znajdą. Zamiłują przeto życie wewnętrzne(…) nie oddalając się nigdy od Tego Świętego Przybytku i od obcowania z Bogiem wszystko jakby w Sercu Maryi czyniąc”
Życie Sercanki ma być ukierunkowane na Serce Boga.
Niektórzy mówią, że zabory się już skończyły i pora zakładać habity. A co ze zbuntowaną młodzieżą, która ucieka od habitu i sutanny? Kto ma ich odnaleźć dla Boga? Kto może z nimi po prostu być, aby dać im odrobinę miłości, by poznali Boga, który kocha?
To jest właśnie rola Sercanki. Ma pójść tam, gdzie Miłość jest odrzucana i wyśmiana i przez świadectwo życia oraz słowa wskazać na Jezusa. Po to jest ukrycie.
Sercanka ma wskazać swoim życiem na Jezusa.